Dag 9 Tazzerine -Tamnougalt

Gisteravond zijn we na het eten nog een klein stukje de woestijn ingelopen om naar de sterrenhemel  te kijken. Wat een sterren zie je als er helemaal geen licht om je heen is. Waanzinnig! Nu pas heb je door wat een lichtvervuiling we in Nederland hebben. Zelfs in bergen van Zwitserland zie je niet zoveel als hier in de woestijn. Vandaag is de laatste dag dat we op de fietsen stappen. Eerst brengt Jamal ons met de auto een eindje op weg. Bij het dorpje N’Kob zet hij ons af en vanaf hier fietsen we 65 kilometer door de dorpjes naar Tamnougalt. Eerst even wat bananen en cola kopen om het energiegehalte op peil te houden gedurende de tocht en natuurlijk ook water. Na 20 kilometer komen we Fransen tegen die ook met de fiets op weg zijn en allebei de fietsen hebben lekke banden. Ze hebben een klein weggetje genomen en zijn door de stekels heen gereden. Maar ze hebben niets bij zich om de banden te plakken en weten zelfs niet hoe ze het moeten doen! Ongelooflijk. Gelukkig is Jamal in de buurt en biedt zich aan hun te helpen. Wij kunnen zo weer door. Na een heerlijke picknick met uitzicht op de oase fietsen we het laatste stuk over een nieuw geasfalteerd  weggetje. Het rijdt heerlijk, maar we besluiten om even in de oase te kijken en een stukje off road te rijden. Dat hadden we beter maar niet kunnen doen. Het kleine paadje gaat over in een zandpad en eindigd in de bamboe. Hmmm. De Garmin zegt dat de hoofdweg 200 meter verderop ligt, dus er zit niets anders op dan lopend door de palmbomen, moestuintjes en rijstvelden te gaan met de fiets aan de hand. Het is bijna geen doen, maar we hebben geen keuze. Steeds als we denken dat we bij de weg kunnen komen stopt het paadje, is er een muur of een beekje die we niet kunnen oversteken. Na 30 minuten komen we eindelijk bij de weg aan en we besluiten dat we voortaan op de weg blijven fietsen als er geen weg op de Garmin te zien is. Natuurlijk moeten we boeten voor deze fout, want Bart zijn band wordt steeds zachter en heeft een lekke band. Gelukkig hebben wij wel de juiste spullen bij ons en Bart heeft zijn band zo geplakt en ik heb heerlijk uitgerust op een muurtje. De weg naar het hotel was daarna niet meer zo lang en Jamal stond ons al lachend op te wachten. Daarna hebben we nog even een boek gelezen bij het zwembad en een avondwandeling naar een hele oude Kasbah uit 1100 gemaakt.